Hoog in de bergen, onder de zon, 

aan de voet van de hemel, dicht bij de bron. 

Waar het leven nog echt is, eerlijk en goed, 

waar je in de vruchten der aarde, de aarde nog proeft.

Ik heb zo slecht geslapen, 

ik ben zo vreselijk moe. 

Ik sleep mezelf door de dag, 

overal naartoe. 

Ik doe een dutje bij het tankstation, 

knap een uiltje op het werk, 

ik schraap en zucht, ga gewoon door, 

want - God, wat ben ik sterk! 

Zijn de zorgen groter dan je dragen kan, 
zijn de dagen stil, de nachten veel te lang? 
Ben je veel te moe en voel jij je leeg, 
brengt iets heel kleins veel te veel teweeg? 
 
Ja, wat doe je dan… 

Alles is anders, alles ligt stil.

Leeg zijn de dagen, wat een verschil.

En dichtbij is verder, verder dan ooit tevoor’

Ik hou mijn adem in, enkel de wind is wat ik hoor.